Świeradów-Zdrój górskie uzdrowisko położone w sercu Gór Izerskich.

Świeradów-Zdrój (niemiecki Bad Flinsberg) położony jest w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim. Leży na wysokości 450-710 m n.p.m u podnóża Stogu Izerskiego i Sępiej Góry. W dolinie rzeki Kwisy (w tzw. Obniżeniu Świeradowskim), oddzielającej Wysoki Grzbiet na południu od Kamienickiego Grzbietu na północy. Po włączeniu Czerniawy-Zdroju obejmuje również dolinę Czarnego Potoku, a również wychodzi nieco na Pogórze Izerskie.

Miasto idealne jest dla rodzin z małymi dziećmi. W mieście w różnych miejscach znajdują się cztery place zabaw Żabki Kwisi. Ponadto przy jednym z nich można pograć w minigolfa. Z dziećmi można również wybrać się w góry gdyż Góry Izerskie posiadają łagodne podejścia oraz płaskie szczyty.

Odnajdą się tutaj również lubiący aktywny tryb spędzania czasu. Oprócz pieszych wędrówek, można się wybrać wgóry rowerem a zimą a narty. Rowerem można zarówni wybrać się na szlaki turystyczne jak i single tracki. Trasy te są dostosawne do poziomu rowerzysty. Od bardzo łatwych do bardzo trudnych.

Kilka lat temu główną ulicę (zdjęcie główne) przekształcono w deptak przystowany dla osób młodszych i starszych. Z tego miejsca szybko dostaniemy się do Domu Zdrojowego, Parku Zdrojowego czy Kościoła św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Ponadto właśnie tutaj zaczynają się szlaki prowadzące na Stóg Izerski czy Polanę Izerską.

Atrakcje
Dom Zdrojowy

IMG_20190902_164154

Źródło: własne

Dom Zdrojowy w Świeradowie – piękna budowla położona w centrum, otoczona parkiem – najbardziej rozpoznawalny element Uzdrowiska Świeradów. Dom Zdrojowy posiada wysoką na 46 m wieżę zegarową oraz najdłuższą (80m) wśród dolnośląskich uzdrowisk Halę Spacerową o modrzewiowej konstrukcji, z piękną roślinną polichromią, witrażami i herbem rodziny von Schaffgotsch umieszczonym nad sceną. Przy wejściu do Hali Spacerowej znajduje się źródło wody pitnej (szczawy radonowo-żelaziste – pijalnia czynna codziennie od 7.00 do 17.00).

Na miejscu Domu Zdrojowego już w w XVIII wieku stał Dom Źródlany, który spłonął w 1895 roku. Obecny obiekt został wybudowany z inicjatywy i dzięki funduszom Schaffgotschów pod koniec XIX wieku. Budynek zaprojektował znany architekt Grosser, a pracowało przy nim ponad sześciuset robotników. W pięknym, bogato zdobionym, luksusowym budynku, na parterze znajdowały się salony służące rozrywkom i odpoczynkowi, a na piętrach przygotowano siedemdziesiąt komfortowych pokoi gościnnych.

Hala spacerowa, podobnie jak dziś, budziła zrozumiały zachwyt, liczni kuracjusze pili wodę z ozdobnego ujęcia wody (przy wejściu) i odpoczywali na 160-metrowych tarasach zdrojowych. Wybudowano wówczas, już nieistniejącą, muszlę koncertową, sztuczną grotę z naciekami, korty tenisowe oraz przygotowano starannie zaprojektowane zespoły parkowe.

Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny
Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny
Źródło: Wikipedia

Obecna świątynia składa się ze starszej i nowszej części. Starsza część została zbudowana z cegły w latach 1898-1899 dzięki staraniom hrabiny von Schaffgotsch. We wnętrzu znajdują się cztery witraże oraz droga krzyżowa. Fasada frontowa jest ozdobiona dwiema wieżami. Wezwanie świątyni pochodzi od ołtarza poświęconego świętemu Józefowi, który znajdował się wcześniej w starej kaplicy.

Schronisko na Stogu Izerskim

WP_20170905_12_27_17_Pro_LI

Źródło: własne

Schronisko położone jest około 50 metrów poniżej szczytu na wysokości 1060 m n.p.m. na górującym nad Świeradowem-Zdrój oraz Czerniawą-Zdrój Stogu Izerskim.

Schronisko powstało z inicjatywy niemieckiej organizacji turystycznej RGV „Riesengebirgsverein”, doktora Josefa Siebielta, ówczesnego lekarza uzdrowiskowego, oraz rodu Schaffgotschów, który przekazał grunt pod budowę oraz fundusze. Kamień węgielny pod budowę schroniska położono 17 września 1922 roku. Schronisko, które nazwano Heufuderbaude, oddano do użytku 24 października 1924 roku. Schronisko zostało wzniesione w typowym dla tego regionu charakterystycznym stylu śląsko-łużyckim. Więcej informacji znajdziesz [tutaj]

IMG_20190912_131814

Źródło: własne

Sępia Góra (niem. Großer Geierstein, 828 m n.p.m.) – wzniesienie leżące ponad Świeradowem-Zdrój. Jest to ostatni na zachodzie Gór Izerskich szczyt Grzbietu Kamienickiego. Na szczycie góry znajduje się Biały Kamień – grupa granito-gnejsowych skałek z dużą zawartością kwarcu. Ze skał roztacza się widok na Góry Izerskie i Pogórze Izerskie. Według legend na Sępiej Górze znajdować się miała pogańska świątynia i święty gaj Ślężan.

Wodospad Kwisa

IMG_20190903_120136

Źródło: własne

Wodospad Kwisa jest sztucznie utworzonym wodospadem, położonym w urokliwym i malowniczym miejscu doliny rzeki Kwisy. Atrakcyjny i latem, i zimą. Wodospad jest doskonałym miejscem dla MORSÓW, uwielbiających kąpiele w zimnej wodzie. Położenie wodospadu umożliwia łatwe wejście i wyjście z wody. Aby do niego trafić, należy kierować się w stronę Szklarskiej Poręby i przy ostatnich zabudowaniach miasta skręcić w lewo na most. Dalej udać się w prawo. 150 m dalej wejść w leśną ścieżkę prowadzącą przy brzegu Kwisy.

Czarci Młyn (Czerniawa-Zdrój)
Czarci Młyn w Czerniawie-Zdroju
Źródło: swieradowzdroj.pl

Młyn wodny w Czerniawie-Zdroju powstał ok. roku 1890. Jego podstawowe wyposażenie jest oryginalne i pochodzi z okresu budowy. Młyn jest typowym przykładem budownictwa jakie wznoszono na pograniczu śląsko-czeskim. Maszyny i urządzenia znajdujące się w młynie są typowe dla wyposażenia młynów gospodarczych z przełomu XIX/XX wieku. Były one budowane w tzw. systemie amerykańskim, w którym transport zboża był całkowicie zmechanizowany. Młyn dysponował napędem z koła wodnego, nasiębiernego o średnicy 6,5 m do 1951 roku. Po tym czasie młyn pracował dzięki napędowi z silnika elektrycznego.

Wśród maszyn i urządzeń usytuowanych na 4 kondygnacjach w części produkcyjnej znajdują się: mlewnik, gniotownik, śrutownik, elewatory, kosz zbożowo-zsypowy, drewniane rury z workownicą, mieszanka pozioma, silosy – zbiorniki zbożowe, szafka aspiracyjna, czyszczarnia, wialnia zbożowa, tryjer, odsiewacz – sortownik. Możliwości produkcyjne młyna sięgają 1,5 tony mąki na dobę. Fakt, że pochodzą one z jednego czasu i są kompletne podnosi walory historyczno – techniczne i stanowi o unikalności i wyjątkowości Czarciego Młyna. Efektem pracy młyna są onastępujące produkty: mąka, kasza manna i otręby; wszystko w zależności od tego jakie zboże jest mielone.

Historia Świeradowa-Zdroju

Dzieje Świeradowa-Zdroju i okolicy są związane z dziejami plemion łużyckich, a osada która powstała prawdopodobnie pod koniec XIII lub na początku XIV w. zawdzięcza im swą nazwę Flyns (później zmieniono na Flinsberg).

Pierwsze wzmianki o Świeradowie są z 1524r. pod nazwą Fegebeutel, z uwagi na karczmę zbudowaną przy drodze wiodącej z Mirska na stronę czeską. Pierwszą wzmiankę o świeradowskich wodach można odnaleźć w książce wydanej w 1572 r., autorstwa berlińskiego lekarza Leonarda Thurneyssera. Chociaż na przełomie XVI i XVII wieku wiadomości o leczniczych właściwościach wód zlokalizowanych w Świeradowie zaczęły rozchodzić się po śląskiej ziemi to Wojna Trzydziestoletnia odłożyła w czasie moment rozpoczęcia ich użytkowania w celach leczniczych.

O źródle kwaśnych wód mineralnych, u źródeł Kwisy pisał w 1667 r. I. Nason. O leczniczym zastosowaniu wód dowiadujemy się także z kroniki śląskiej Fryderyka Luca z 1683 roku, gdzie autor opisywał dwa, jak to określił, słynne źródła wód mineralnych, leżące w pobliżu źródeł Kwisy.

Natomiast z badań przeprowadzonych w 1783 r. wynikało, że wody świeradowskie skutecznie leczą szereg schorzeń i niedomagań, między innymi pobudzają apetyt, wstrzymują wymioty, leczą stany lękowe, choroby żołądka i wątroby.

W 1754 r. tzw. górne źródło zostało ocembrowane i okryte dachem, a przy nim wybudowano małe schronisko. W uzdrowiskowej przeszłości Świeradowa istotną datą jest 1768 r., z którym kojarzono początek zorganizowanej działalności uzdrowiskowej miasta.

Ważnym momentem dla rozwoju turystyki i uzdrowiska był rozwój komunikacji kolejowej w regionie. Z danych wynika, że na przełomie lat 1920 – 1930 Świeradów był miejscowością na wskroś kuracyjną. W 1935 roku lekarze, przemysłowcy, właściciele domów sanatoryjnych, hoteli i pensjonatów założyli związek mający na celu opiekę nad rozwojem ruchu turystycznego, a efektem jego działalności było między innymi wybudowanie drogi między Świeradowem i Szklarską Porębą. Podkreślić trzeba, że lokalizacja dzisiejszego Świeradowa odegrała znaczną rolę w rozwoju cywilizacyjnym tego zakątka Gór Izerskich

Galeria

Źródło:
1) Wikipedia
2) swieradowzdroj.pl
3) swieradow.pl

Na zdjęciu głównym centrum Świeradowa Zdroju.
Źródło: własne

Dawid Klich | 07.11.2019, 10:34 | Turystyka