Szczecin-Główny (Stettin-Haupt-Personenbahnhof) zlokalizowano na uprzednio splantowanej nadodrzańskiej skarpie.

Już w roku 1843 Szczecin uzyskał połączenie kolejowe z Berlinem. Latach natępnych stopniowo z kolejnymi miastami tak w roku 1846 ze Stargardem, w 1851 z Krzyżem, w 1858 z Koszalinem w 1863 z Pasewalkiem w 1882 z Kołobrzegiem a w 1892 ze Świnoujściem.

W 1869 dworzec staje się dworcem przelotowym. Szybko stał się chlubą i dumą miasta. Budynek dworca jest niezwykle skromny miał przede wszystkim być funkcjonalny. W latach 30. ubiegłego stulecia Dworzec Główny został zmodernizowany, wzbogacono go wówczas o punkty gastronomiczne i handlowe, które miały uprzyjemnić pobyt podróżnym na dworcu w Szczecinie. Między innymi bardzo wykwitna restauracja kupca Schmoldta gdzie specjalnością były torty lodowe z podświetlanym wnętrzem, czy założona w 1855 przez Hesselanda (księgarz i drukarz szczeciński) księgarnia, czy w końcu obszerna poczekalnia dworcowa.

Położenie dworca oraz układ torowisk pozostaje niezmienny od blisko 150 lat. Wypływa to stąd, że ówcześni planiści miejscy niewątpliwie trafnie umiejscowili Stettin-Haupt-Personenbahnhof. Szczeciński dworzec posiada najazd z dwóch stron. Głównym najazdem jest kierunek z Pomorzan, jednak część pociągów wjeżdża również z kierunku Szczecin Port Centralny. Pod tym względem Szczecin jest wyjątkowy i unikatowy od większości dworców gdzie najedża się tylko z jednego kierunku.

źródło:
1) Tadeusz Białecki, Zmiany w nazewnictwie gegraficznym Szczecina po 1945 roku, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 1995
2) Maciej Czekała, Był sobie Szczecin, Wydawnictwo Kampol, Szczecin 2008
3) Encyklopedia Szczecina tom 1, A-0, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999
4) Wojciech Łopuch, Zeszyty Szczecińskie Zeszyt 14, Miasto, Dworzec, Rzeka… Historia dworca w Szczecinie – stacji na trasie Kolei Berlińsko-Szczecińskiej, Publisher’s 2005

Dawid Klich | 14.01.2015, 05:21 | Historia