Stacja turystyczna Orle (Huta Szkła Karlstahl) to niezwykle urokliwe miejsce leżące w Górach Izerskich u stóp Granicznika.

Dojście do Stacji Turystycznej Orle można zacząć na zamkniętym przystanku kolejowym Szklarska-Poręba Jakuszyce. Ruszając szlakiem czerwonym. Szlak poza początkowym niezbyt ostrym podejściem jest idealny dla rodzin z dziećmi nawet tymi w wózku. Uwierzcie sprawdzone. Daliśmy radę. Po początkowym odcinku szlak się „wypłaszacza” łagodnie opadając ku hali na której stoją pozostałości po Hucie Szkła Karstahl. Z osady zostały tylko dwa budynki w tym były budynek administracji.

We wnętrzu znajdziemy małą wystawę przedmiotów, którymi przed rokiem 1945 posługiwali sie miejscowi mieszkańcy. Znajdziemy tutaj kufle, talerze, młynki do kawy, narty czy zdjęcia byłej osady Huty Szkła Karlstahl.

Huta Szkła Karlstahl powstała z nakazu Grafa Karla Gottharda Schaffgotscha właściciela tych terenów, nazwę można przetłumaczyć jako Dolina Karola. Nazwa Huty pochodzi od imienia i została nadana właśnie na część Grafa. Mimo bogatych złóż położenie nastręczało dużo problemów. Zwłaszcza transportowych, ze względu, że sama Huta była położona daleko od ludzkich siedzib. Na terenie Karstahl nie było szlifierni co powodowało, że gotowe produkty oraz półprodukty były znoszone do Szklarskiej Poręby. Latem nie było z tym zbyt dużych problemów. Zimą natomiast transport mógł trwać nawet 9 godzin.

Karlstahl
Źródło fotografii: polska-org.pl

W Hucie wytapiano szkło białe i barwione. Szkło do lat 40 XIX było niskiej jakości. Nie mogło więc konkurowac ze szkłem wytapianym po czeskiej stronie w Harrachowie. Położenie sprawiało, że produkty choć niskiej jakości były droższe nawet o 50%.

Jakość podniosła się wraz z przejęciem Huty Karlstahl przez Franza Pohla szklarza z Nového Světa (obecnie część Harrachova). Huta pracowała do 1885 kiedy została czasowo zamknięta, by 1890 definitywnie ulec likwidacji jako przestarzała i trudna w obsłudze.

W latach 30 XX wieku niemieckie władze zbudowały dwa budynki dla Grenzschutzu zakładając tym samym posterunek. Po aneksji Kraju Sudeckiego (Sudetenlandu) zabudowania przekazano służbom leśnym. Po 1940 wypoczywali tutaj żołnierze Wehrmachtu. Po II Wojnie zachowano charakter militarny osady. Po wysiedleniu miejscowej ludności budynki zajęła Armia Czerwona. Wkrótce została przekazana polskim pogranicznikom z Wojsk Ochrony Pogranicza. Teren wokół byłej huty szkła był zamknięty, aż do roku 1990.

Dawid Klich | 13.11.2019, 06:15 | Turystyka

Udostępnij: