Schronisko na Stogu Izerskim

Schronisko na Stogu Izerskim należy do szczególnej grupy czyli naszego topu. Wystarczy powiedzieć, że to nasze najbardziej ulubione schronisko polskich gór.

Schronisko położone jest około 50 metrów poniżej szczytu na wysokości 1060 m n.p.m. na górującym nad Świeradowem-Zdrój oraz Czerniawą-Zdrój Stogu Izerskim.

Schronisko powstało z inicjatywy niemieckiej organizacji turystycznej RGV „Riesengebirgsverein”, doktora Josefa Siebielta, ówczesnego lekarza uzdrowiskowego, oraz rodu Schaffgotschów, który przekazał grunt pod budowę oraz fundusze. Kamień węgielny pod budowę schroniska położono 17 września 1922 roku. Schronisko, które nazwano Heufuderbaude, oddano do użytku 24 października 1924 roku.

Schronisko zostało wzniesione w typowym dla tego regionu charakterystycznym stylu śląsko-łużyckim. W piętrowym budynku o konstrukcji murowo-drewnianej z dwuspadowym dachem pokrytym blachą, mieściły się pokoje z 30 miejscami noclegowymi, rozległy taras widokowy, zaplecze gospodarcze, świetlica i kuchnia. Schronisko stało się jednym z ulubionych celów wypraw kuracjuszy oraz znakiem rozpoznawczym Świeradowa-Zdroju. Pierwszymi gospodarzami schroniska była rodzina Kober, która prowadziła schronisko aż do 1945.

Schronisko działało nieprzerwanie od czasu swojego powstania, nawet w okresie działań wojennych II wojny światowej rozwijała się tutaj działalność turystyczna. W latach 40. XX wieku w schronisku mieścił się posterunek WOP. Po II wojnie światowej schronisko nosiło przez jakiś czas imię Jana Kasprowicza. W ostatnim okresie schronisko zostało zmodernizowane w zakresie wykończenia wewnętrznego, zachowując swój niepowtarzalny urok, charakter i architektoniczny styl.

Do schroniska na Stogu Izerskim możemy dotrzeć Głównym Szlakiem Sudeckim (szlak czerwony) ze Świeradowa-Zdroju lub szlakiem zielonym z Czerniawy-Zdroju. Dla mniej wprawnych piechurów zostaje jeszcze kolejka gondolowa ze Świeradowa-Zdroju.

Źródło: wikipedia.pl
Źródło fotografii: własne