W Wielką Sobotę Polacy święcą pokarmy, które zanosimy do w koszyczku. Jaka jest jego tradycja i symbolika?
Wielkanocny koszyczek znana jako święcona to nazwa pokarmów (głównie mięsa, jaj, chrzanu, chleba etc.) święconych w Wielką Sobotę w Kościołach katolickich Polski oraz w innych europejskich krajach.
Zwykle są to:
- jajka jako symbol nowego życia, często w postaci pisanek (kraszanek)
- baranek symbolizujące zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
- sól kuchenną to minerał życiodajny, dawniej posiadający moc odstraszania wszelkiego zła. Bez soli nie ma życia. To także oczyszczenie, samo sedno istnienia i prawdy. uczniach.
- chrzan zawsze był starym ludowym znamieniem wszelkiej siły i fizycznej krzepy. Współdziałając z innymi potrawami, zapewniał ich skuteczność.
- wędlinę zapewnia zdrowie i płodność, a także dostatek, bo przecież nie każdy mógł sobie pozwolić na ten szczególny pokarm
- chleb przedstawia bowiem Ciało Chrystusa.
- miód
- pieprz
- ciasta świąteczne
Zwyczaj ten jest znany powszechnie od wieków w Polsce. Początki tego chrześcijańskiego obrzędu sięgają VIII w., natomiast w Polsce pierwsze jego praktyki odnotowano w XIV stuleciu. Najpierw święcono tylko pieczonego baranka, a więc chlebową figurkę o postaci baranka. Potem dodawano kolejno: jajka, ser, masło, ryby, olej, pokarmy mięsne, ciasto i wino.
Przed 1945 rokiem na Kaszubach tylko zamożniejsi gburzy i szlachcice w wielką sobotę przywozili końmi proboszcza dla poświęcenia pożywienia świątecznego.
Podobnie na Śląsku święcenie potraw w Wielką Sobotę odbywało się na dworach szlacheckich. Na Śląsku zwyczaj święconki upowszechnił się dopiero na przełomie lat 70. i 80. XX wieku, docierając tu razem z mieszkańcami centralnej Polski.
Źródło:
www.wikipedia.pl
www.niedziela.pl