Stettin-Breslauerbahnhof był zlokalizowany między ulicami Rybnicką (Kleine Breslauerstrasse) a Hryniewieckiego (Möllnstrasse). Z tego dworca kursowały poiciągi osobowe na linii Wrocław – Szczecin, stąd nazwa dworca Szczecin Dworzec Wrocławski
Należał do Wrocławsko-Świdnicko-Freiburskiego Towarzystwa Kolejowego otwarcie nastąpiło 15 maja 1877. Budynek był parterowy i długi na mniej więcej 100 metrów z wejście w środkowej części o fasadzie z półkolistymi oknami. Został wzniesiony z czerwonej cegły klinkierowej, która się pięknie komponowała z zielenią rosnącą przedworcowym placu.
Do roku 1886 Dworzec Wrocławski nie miał połączenia z dworcem głównym. 17 czerwca 1886 to data, która kończy obsługę pasażerską na Dworcu Wrocławskim. Zostaje przeznaczony do obsługi towarowej. Pod koniec wieku XIX włączony do zespołu wolnocłowego. Podczas II Wojny Światowej zniszczony w wyniku bombardowań w 1943-1944. Przestaje istnieć ostatecznie na początku lat 60, kiedy to ruiny zostają rozebrane.
źródło:
1) Tadeusz Białecki, Zmiany w nazewnictwie gegraficznym Szczecina po 1945 roku, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 1995
2) Maciej Czekała, Był sobie Szczecin, Wydawnictwo Kampol, Szczecin 2008
3) Encyklopedia Szczecina tom 1, A-0, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999
4) Wojciech Łopuch, Zeszyty Szczecińskie Zeszyt 14, Miasto, Dworzec, Rzeka… Historia dworca w Szczecinie – stacji na trasie Kolei Berlińsko-Szczecińskiej, Publisher’s 2005
Źródło fotografii: Encyklopedia Szczecina tom 1, A-0, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999
Dawid Klich | 23.01.2015, 19:48 | Historia